Ik ben gek op verhalen van mensen, van bruidsparen maar ook van mensen die in de trouwbranche werken. Want hoewel het een branche is waar veel geld in omgaat, zijn de meesten van ons gewoon heel leuk, gepassioneerd en hardwerkend. En lang, kort, emotioneel of anekdotisch, iedereen heeft wel een verhaal te vertellen. En ik deel die weer graag met jullie! Onderstaande tekst kreeg ik opgestuurd van Josina den Burger, buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand in Amsterdam (maar in heel Nederland in te huren). Lezen jullie mee?
Al zo’n 14 jaar ben ik buitengewoon trouwambtenaar en ik vind het het mooiste en leukste vak ter wereld.Het is altijd anders, met één constante: het paar dat voor je zit , elkaars hand vasthoudt en blij is.
Zoals een huwelijk van 2 mannen die al meer dan 30 jaar samen waren, de een terminaal ziek. Ik heb ze bij hun thuis getrouwd, met 6 getuigen (naaste buren), een verplichting bij een spoedhuwelijk zoals hier.De zieke was zo blij, wilde in zijn beste pak, niet in bed. De gommen straalden allebei en er werd steeds gezegd:”Hij is helemaal opgeleefd, helemaal de oude”, er werden grappen gemaakt, champagne gedronken en het was heel bijzonder een moment van vreugde te kunnen delen met 2 mensen die zo veel voor elkaar betekenen. Een week later was hij overleden. Ik kom de weduwnaar nog wel eens tegen in de supermarkt en we hebben dan altijd een praatje. Nog steeds is hij blij met hoe het toen gegaan is.
Dit soort huwelijken doe ik vaker en steeds zijn ze bijzonder, hoe “dubbel” qua gevoel ook.
Een ander huwelijk ; Een nogal “chique” ceremonie met een hoog “hete aardappel in keel” gehalte. Jullie weten wat ik bedoel. Het bruidspaar dat persé de baby op schoot wil houden. De baby die diaree krijgt en niet zo’n beetje ook en het mooie pak van papa bruidegom totaal bevuild, en dat is het enige niet, de lokatie was een buiten, en er liep zomaar ineens een hond in de zaal, die tot grote hilariteit ook nog eens zijn poot oplichtte tegen de stoel van , wéér, de bruidegom. En dát allemaal op dat chique feest, bij al die chique mensen, zoiets down to earth. Ik heb er (later) hartelijk om gelachen.
ik heb veel verhalen, allemaal bijzonder, dit zijn er twee.