Vandaag deel 2 over muziek tijdens de trouwceremonie van zangeres Judith Jobse. Deel 1 gemist? Je vindt hem hier!
Muziek bij een kerkelijke inzegening is weer een heel ander verhaal. Kerkelijke inzegeningen vind ik bijzonder omdat een kerk van nature al een hele bijzondere sfeer heeft. Ook trouwen de meeste bruidsparen in mooie kerken waar de zweem van wierrook en mooie ornamenten en brandende kaarsen voor het Maria altaar zorgen voor een extra ambiance. Hoewel ik zelf niet kerkelijk ben (maar wel gelovig), ervaar ik bijna altijd dat ik een speciaal veld binnentreedt zodra ik een kerk binnenga. Muziek bij een kerkelijke inzegening vind ik zelf echt een must; zonder muziek verzandt een kerkelijke inzegening voor de aanwezigen makkelijk in ‘taaie kost’ vanwege alle preken en rituelen. Ook niet alle priesters en pastors zijn even bezielde sprekers, alhoewel er ook uitzonderingen zijn. Afgelopen 31 december had ik een trouwceremonie in de Onze Lieve Vrouwekerk op de Keizersgracht in Amsterdam. De priester was zó een aardige man dat hij na afloop samen met de misdienaars nog hielp de spullen in de auto te laden. Zijn preek was er één die het hart raakte. Maar minstens de helft van de priesters staan vooral droge kost op te lepelen vanuit het boekje en dan hoor je de aanwezigen echt even opgelucht ademhalen als er weer een ‘adempauze’ is in de vorm van muziek. In brabant afgelopen zomer was er een hele humoristische priester die tijdens het inzegenen van de ringen de misdienaars expres helemaal natspatte. De misdienaars waren vrienden van het bruidspaar die voor de gelegenheid in een jurk waren gehezen en tijdens de ceremonie de rechterhand van de priester waren. Dat ging natuurlijk regelmatig niet zoals het moest en daar speelde de priester dan met zoveel humor op in dat hij alle lachers op zijn hand had.
Bijna elke keer als ik na een trouwceremonie weer naar huis rijdt denk ik ‘wat heb ik toch een geweldig beroep!’